Intuitief eten… ben je dan aan het lijnen of niet?

Ik heb een haat/haat verhouding met mijn gewicht. Sinds mijn zwangerschappen en corona er nog eens overheen lijk ik maar niet meer in de buurt van mijn oude zelf te komen. En ik heb er zo genoeg van om me dik en onhandig en lelijk te voelen!

Dus! Tijd voor verandering. Ik ga eens wat dingen uitproberen.

Intermittent Fasting

Okee, ik begon niet direct met intuitief eten. In het verleden heb ik allerlei diëten gedaan: South Beach (denk KHA voordat KHA zo heette), Sonja Bakker, Weight Watchers. Of gewoon calorieën tellen. En weet je, ik was een beetje klaar met al die regeltjes. Bepaalde dingen wel of niet eten, moeilijk doen met meal preppen, apart voor mezelf koken… zo onhandig!

Dus kwam ik uit bij intermittent fasting. Dat is een methode waarin je in principe alles mag eten, maar alleen binnen een bepaalde tijd. De rest van de tijd eet je niet, maar mag je wel thee of koffie zonder iets erin, of water drinken.

Ik koos ervoor om tussen 20.00 uur en 12.00 uur niet te eten. Nou, ik kan je zeggen dat ik er heel chagrijnig van werd, zeker als mijn ‘werkdag’ om 6 uur s’morgens begon met de kleine! Dan at ik stiekem om half 12 alvast en dan wel genoeg voor twee maaltijden, zo veel honger had ik!

Na een week gaf ik het op. Dit ging me niet helpen…

Intuitief eten

Vlak daarna dacht ik ineens aan een artikel dat ik ooit gelezen had over intuitief eten. Hoe zat dat ook alweer…?

Intuitief eten is eigenlijk niets anders dan goed naar je eigen lijf luisteren. En okee, dat is nog best lastig! Zeker als je slecht geslapen hebt en je lijf schreeuwt om energie (lees: suiker!!). Oef… de tips die ik las gaven me als opdracht mee om eens een tijdje gewoon bij te houden hoe ik met eten omga, hoe mijn lijf voelt als ik honger heb, wat het verschil is tussen honger en dorst, of tussen honger en emotie-eten. En om eens bewust stil te staan bij wat ik precies eet. Is wat ik eet ook waar mijn lijf om vraagt?

Wauw, best lastige vragen. Ik besluit om het een kans te geven en ga op een (rustige) thuiswerkdag waarop ik redelijk uitgerust ben aan de slag.

Gekke gewaarwording

Ik begin met heel bewust voelen wanneer ik honger heb.

Blijkbaar ben ik op een thuiswerkdag, als de peuter naar de opvang is en de man aan het werk, minder gevoelig voor hongerprikkels. Ik drink ’s morgens twee koppen thee terwijl de peuter aan zijn ontbijtje zit en voel me daar prima bij. En ook na het wegbrengen voel ik eens… nee, nog niet echt honger.

Pas tegen 12 uur krijg ik flinke trek. Goh, zou dat intermittent fasting dan toch een soort effect hebben gehad? Anyway, ik ga verder met stap 2: waar heeft mijn lichaam behoefte aan? In gedachten ga ik af wat er allemaal in huis is: brood, krentenbollen, crackers, yoghurt, cruesli, havermout. Fruit…?

Het wordt een mixje. Ik besluit dat ik zin heb in dat bruine bolletje dat me in de lade aan ligt te kijken. Maar ook in knapperige groenten. Dat wordt dus een broodje gezond. Terwijl ik sla, komkommer en tomaten op het aanrecht zet besluit ik dat ik er ook wel graag een gekookt eitje bij wil. Okee, dat is wat langer wachten, maar het eitje kwam erbij.

Iets drinken…?
Normaal gesproken pak ik een cupasoupje bij de lunch. Nu heb ik even in de koelkast staan staren. Allerlei stemmetjes riepen: chocomel, lekker! Yogho, lekker! Vruchtensap, lekker! Maar mijn ogen bleven steken op het simpele pak halfvolle melk in de deur. Hmmm… misschien niet de hipste keus, of de zoetste… maar wel waar ik behoefte aan had. Een glas lekkere koude melk.

Rustig eten

Ik ben er rustig voor gaan zitten en heb ervoor gekozen om eens niet op mijn telefoon te gaan scrollen of een kattenfilmpje te kijken, maar gewoon te genieten van mijn broodje. Het was ook lekker!

Alleen een enkel broodje was niet genoeg. Na het eten had ik nog steeds trek en intuitief eten is ook: eten tot je verzadigd bent. En dat was ik niet. Dus begon ik opnieuw: heb ik echt nog trek? En waar vraagt mijn lijf om?

Uiteindelijk koos ik voor een schaaltje skyr met een in plakjes gesneden banaan. En voor het lekker een klein beetje hagelslag. Ik ben nu eenmaal een zoetekauw.

Een flinke lunch dus toch nog, maar daarna was het goed. Pas nu ik dit schrijf, zo rond 16.00 uur, krijg ik weer trek. En begin ik opnieuw met voelen en vragen. Best een intensief en tijdrovend proces, maar dag 1 voelt in ieder geval goed!